Job in de kijker: cateringmedewerker Latifa

Hoelang werk je al voor Umami?
Latifa: “Al sinds 2011, toen het bedrijf nog Horeservi Catering was. Ik ben er via mijn zus ingerold. Eerst werkte ik in een school in Antwerpen, daarna bij enkele bedrijven en een woonzorgcentrum. En nu dus op deze site.”

Sinds wanneer is deze site actief? Ben je hier vanaf dag 1 aan de slag?
Latifa: “Ja, ik ben hier sinds het begin. Het opvangcentrum werd opgebouwd in mei vorig jaar. Mijn collega Kathleen, ikzelf en wat andere collega’s waren ongeveer een week bezig met de voorbereidingen, zoals de vrachtwagen uitladen, de keuken en stock inrichten, alle materialen een plekje geven, enzovoort.”

En wat is jouw specifieke taak hier in de keuken?
Latifa: “We hebben drie maaltijd-shifts van ongeveer anderhalf uur in het restaurant: ontbijt, lunch en avondmaal. Die bereiden we voor, serveren we en doen vervolgens de opruim en afwas. Ik heb geen specifiek takenpakket, want we werken eigenlijk allemaal samen. Iedereen ziet wat er moet gebeuren, we zijn een heel goed team. Da’s héél belangrijk.”

Hoeveel eters komen hier dagelijks over de vloer?
Latifa: “In totaal verblijven hier zo’n vier- à vijfhonderd mensen. In het begin kwam iedereen hier eten, maar intussen zijn er een paar extra keukens geïnstalleerd waar ze zelf kunnen koken. Daardoor eet tegenwoordig een gedeelte van de bewoners in hun eigen verblijf.”

Wordt de Belgische kost gesmaakt door de Oekraïners?
Latifa: “Voor sommigen is het toch een cultuurshock, vandaar dat die extra keukens zijn bijgebouwd. Deze mensen houden echt niet van veel tomatenbereidingen of pittige kruiden. Gewoon afkruiden met wat peper en zout volstaat. De kippensoep doet het heel goed hier. Soms serveren we ook borsjtsj, een typisch oekraïens gerecht. Dat is altijd een groot succes, dan is iedereen blij!” (lacht)

Hoe ervaar jij de omgang met de bewoners? Ik neem aan dat de taalbarrière het niet simpel maakt.
Latifa: “Soms moeten we ons inderdaad een beetje behelpen. Vooral in het begin. Intussen hebben er al een aantal mensen wat Nederlands geleerd op school. Maar ikzelf en mijn collega’s kennen al een klein woordje Oekraïens. Khlib is bijvoorbeeld brood. De mensen vinden het geweldig dat we hen in hun eigen taal proberen te helpen. Als we er echt niet uit geraken, komt iemand van het Rode Kruis even meeluisteren. En anders is er nog altijd Google Translate. Over het algemeen is iedereen heel vriendelijk en dankbaar, ook al hebben zij een heel andere cultuur. En sommigen zijn natuurlijk getraumatiseerd door wat ze hebben meegemaakt. Daar hebben we alle begrip voor. Dan geven we hen de nodige ruimte.”

Ontstaat er een band met de bewoners?
Latifa: “Ja, al is het vaak een komen en gaan. Er zijn intussen al een heel aantal mensen vertrokken, omdat ze bijvoorbeeld een appartement hebben gevonden. Maar er komen ook altijd nieuwe gezichten bij. Vooral de vrouwen slaan wel eens graag een babbeltje. Dan vertellen ze over hun dag, of wat ze meemaken bij hun opleiding. Soms brengen ze iets lekkers mee, zoals een zelfgebakken taartje. Op vrouwendag kregen we zelfs bloemen en chocolaatjes. Sommigen zijn zo lief!”

Je hebt in die twaalf jaar catering al op heel uiteenlopende plaatsen gewerkt. Welke werkplek vond je het leukste?
Latifa: “Eerlijk? Hier en in het bejaardentehuis. Je hebt heel veel contact met de mensen en kunt echt iets betekenen voor hen. Dat komt vanuit het hart. Maar op andere plekken was het ook fijn werken. Overal leer ik bij. In bedrijven is het wat chiquer, in scholen vaak heel druk, … Daarom is een goed team ook zo belangrijk. Ik heb geluk met mijn collega’s!”

Wat zorgt ervoor dat je hier elke dag met een glimlach staat?
Latifa: “Ik werk sowieso heel graag in de catering-omgeving. Thuis is koken ook mijn hobby. En vooral het sociale contact is voor mij heel belangrijk.”

Waarom is Umami een goede werkgever voor jou?
Latifa: “Zij geven veel kansen. De kwaliteit is altijd heel goed, dus ik ben trots op mijn werk. En omdat zij op zoveel plaatsen zitten, is er ook altijd werkgelegenheid. Je kunt hier echt groeien in je job en blijven bijleren.”

Heb je een leuke anekdote?
Latifa: “In augustus vorig jaar vierden we de nationale feestdag van Oekraïne. Toen was het hier een hele dag feest. Er werden zowel Oekraïnse gerechten als frietjes geserveerd en er kwam een zangeres optreden. Iedereen was heel uitgelaten en blij. Dat was een heerlijke dag!”